Die Marktschuhe (Rottmann) (Andere Gedichte)
Die Marktschuhe. Oh, hätt datt doch die Pestelenz Datt Schuhminsch lo vunn Permesenz! Eich hatt m’r vor de Märdesmaart[1] Nein Bazze Geld sesamm gespart,
Unn kaafe bei-em,[2] vor se danze, Meer Schuh dervor – recht scheene ganze. Die harr eich norest[3] ähmol an, Do war aag schunn käh Suhl[4] meh dran; Unn Vorerblaad, Quadehr unn Kabbe
Koorzheiligklän[5] unn laurer Labbe. Eich daagt: „Nau waart!“ – Dett Johr dernoh[6] War aag mei Schuhminsch wierer do Unn hatt sei Schuhe, so wie immer, Lo leihe[7] uff der Erd erimmer.[8]
Do sahr eich: „Heh! hot Der’t gehoort?[9] „Watt hoot Dehr meich so angefohrt?“[10] Unn sahr-em dann alt[11] rund eraus, So säh-et mit de Schuhe aus.
Doruff fung[12] nau datt Schuhminsch an Unn hoot alt helle Läch geschlahn[13] Unn saht: „Mei liewes Kind, deh Schaare[14] Häst Dau D’r kinne leicht erspaare; Häst Dau die Schuh nitt angedohn, Dau häst se kinne ewig hoon.
Die sinn gemach, vor-se-verkaafe, Unn nit vor drinn erimm se laafe.“ - ? Martinsmarkt.
- ? bei ihm.
- ? nur.
- ? Sohle.
- ? total zerrissen.
- ? im folgenden Jahre.
- ? liegen.
- ? herum.
- ? habt Ihr’s gehört?
- ? angeführt, betrogen.
- ? als.
- ? fing.
- ? hell auf gelacht.
- ? Schaden.
Eingetragen am 08.11.2011 09:33:38 von 2rhyme
Autor: Peter Joseph Rottmann
Quelle: de.wikisource.org
Weitere Informationen unter: http://de.wikisource.org
|